นอกจากสภาพแวดล้อมในชุมชน (ในที่นี้หมายถึงโรงเรียน) แล้วการที่มีเจ้าหน้าที่หรือครูที่เป็นกัลยาณมิตรที่คอยเกื้อหนุนให้การเรียนรู้ที่มาจากภายใน และให้ความรักความเมตตาเสมอ   ก็มีความสําคัญยิ่งต่อความมั่นคงทางจิตใจของเด็ก ความรู้สึกปลอดภัย ไม่ถูกคุกคามจะกระตุ้นการเรียนรู้และแรงจูงใจเชิงบวกได้อย่างดีสัมพันธภาพของคนในชุมชนส่งผลต่อบรรยากาศทั้งหมดภายในชุมชน เห็นได้ชัดว่าบางครั้งถึงแม้จะมีเพียงไม่กี่คนที่อยู่ในองค์กรทะเลาะกัน แต่จะส่งผลต่อความรู้สึกของคนทั้งหมดในการสร้างวิถีชุมชน (วัฒนธรรมองค์กร) ที่จะร่วมกันรักษาความสัมพันธ์ของคนในองค์กรนั้นไม่ให้ร้าวฉานซึ่งมักจะเกิดขึ้นได้เสมอ ซึ่งจะทําให้กลับมาดีได้ง่าย ผลตอบแทนที่สําคัญนั่นคือความสบายใจของทุกคน วิถีชุมชนที่ดีคือวิถีที่อยู่บนฐานของค่านิยมร่วม และความมีเหตุผลซึ่งจะก่อให้เกิดพลังของความลื่นไหลร่วมกัน ความลื่นไหลไม่ได้หมายถึงการอยู่เฉยโดยไม่มีอะไรทํา การมีสิ่งที่ต้องทํามากมายตลอดทั้งวันก็ทําให้เกิดความลื่นไหลได้ อาการติดขัดหรือความไม่ลื่นไหลอาจดูได้จากอาการขุ่นมัวในจิตตอนสิ้นวันก็ได้ ความลื่นไหลที่แท้จริงจะนําไปสู่จิตที่มีปีติ

ในขณะเดียวกันโรงเรียนต้องตระหนักอยู่เสมอว่าผู้ปกครองทุกคนมีส่วนเกื้อกูลต่อความก้าวหน้าของเด็ก การสร้างความเข้าใจอย่างต่อเนื่องด้วยวิธีการอย่างหลากหลายจะช่วยให้     

ผู้ปกครองได้มองเห็นความสําคัญต่อการพัฒนาในเชิงจิตวิญญาณ   ซึ่งเป็นนามธรรม   ในที่สุดผู้ปกครองจะเข้ามามากขึ้นพร้อมที่จะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนในโรงเรียน

เมื่อผู้ปกครองได้เรียนรู้วิถีชุมชนจากบทเรียนที่เกิดขึ้นในโรงเรียน   ผู้ปกครองก็จะนํากลับไปสู่ชุมชนจริงของตนเอง

วิถีเป็นการกระทําซ้ําที่จะช่วยในการบ่มเพาะทั้งความมีวินัย และความรับผิดชอบต่อหน้าที่ ซึ่งเป็นเครื่องมือกํากับตนเองจากด้านใน เมื่อกลายเป็นอุปนิสัย จิตของเด็กจะไม่รู้สึกขัดขืน         ในที่สุดโรงเรียนก็ไม่จําเป็นต้องใช้การควบคุมจากภายนอก เช่น  เสียงระฆัง  กฎ ห รือข้อตกลงร่วมกันจะน้อยข้อลงไปเอง  ทั้งนี้ ครูต้องอยู่ร่วมในวิถีอย่างคงเส้นคงวาเช่นกัน การออกแบบวิถีชีวิตในโรงเรียนเพื่อให้เด็กได้เรียนรู้อย่างเต็มประสิทธิภาพ ยังต้องคํานึงถึงธรรมชาติของร่างกายและสมองช่วงเช้าตั้งแต่เด็กมาถึงโรงเรียนจนถึงช่วง “จิตศึกษา” ให้เด็กได้ทํากิจกรรมที่บ่มเพาะความงอกงามด้านในโดยใช้ฐาน “ใจ” เป็นหลัก ช่วงสายเป็นการเรียนรู้ที่ใช้ฐาน“สมอง” เป็นหลัก ช่วงบ่ายให้เด็กได้เรียนรู้โดยการลงมือปฏิบัติคือการใช้ฐาน “กาย” เป็นหลัก

แนะนำหนังสือ